وباز دلتنگي...

بعضی ها را نوشتم، شعر شدند!

بعضی ها را نتوانستم بنویسم، اشک شدند!

بعضی ها را اما نه می شد 

نوشت و نه ننوشت ؛ آنها را فقط زیستم .......

کاش می شد دنیا را ........

تا کرد و گوشه ای گذاشت ........

مثل جانماز مادر ........

دور نرو ، بیا کنار دلم ........

من غیر از این‏ ها که می‏ نویسم ........

نوازش هم بلدم ........

هرچی بزرگ تر میشی

صدای فندک تو زندگیت بیشتر و بیشتر میشه!!

شک ندارم همه‌ی دیوونه ها بدونِ استثنا

حقیقتی رو فهمیدن که نتونستن باهاش کنار بیان